'Hoe lang gaat die ingreep duren?' 'Oh, een uurtje ongeveer'. Ik hoorde zelfs verhalen dat het plaatsen van een portacath maar 20 min. duurde. Bij mij dus niet. Twee uur en een half lag ik wakker in een ongemakkelijke houding op de operatietafel. De chirurg kon de ader waarmee het poortje verbonden moest worden, niet vinden, hij lag blijkbaar heel diep. En dan bleek het ook nog moeilijk te zijn om het buisje in de ader te brengen. Ik kon het gevloek van de chirurg horen... Maar hij zit.
Nu nog wat herstellen. Het voelt nu net alsof er een steen op mijn schouder ligt. en mijn arm is ook nog behoorlijk immobiel. Liz optillen zal vandaag - op haar eerste verjaardag - moeilijk zijn. De zone rond de portacath ziet er ook niet uit, ik heb een enorme bloeduitstorting, bijna tot halverwege mijn borst. De huid kleurt trouwens niet blauw, maar purper, bijna zwart.
Telkens denk ik: oh, dat zal wel niet zo veel voorstellen. En telkens kom ik bedrogen uit. Maar we gaan het niet aan ons hart laten komen. Ik neem genoeg pijnstillers, doe het rustig aan en vanavond vieren we de eerste verjaardag van de jongste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten