Bubbel

Ik ben de tel kwijt. Maar na meer dan twee weken is de koorts nog steeds niet verdwenen en voel ik me vooral belabberd. Volgende week staan er nieuwe onderzoeken gepland die duidelijkheid moeten brengen over de oorsprong van de koorts. En hopelijk kan die oorzaak dan eindelijk aangepakt worden zodat ik me wat beter zal voelen en de behandeling verder gezet kan worden. Intussen heeft de koorts een grote impact op ons leven. Ik ben dan wel thuis, veel kan ik niet doen. Het lijkt alsof we in een bubbel leven, de buitenwereld gaat compleet aan ons voorbij. We kunnen enkel kijken, van deelnemen is geen sprake. Opening van een stadsfestival, braderij in de stad, ik heb geen idee, ik ben er al weken niet meer geweest. Wat me veel zwaarder valt, zijn al onze plannen die in het water vallen. Een trouwfeest, een verjaardagsfeestje, een etentje met vrienden, zelfs een bezoekje aan de maatschappelijk werkster. Een voor een vallen de afspraken weg. Enkel de medische dingen blijven over, nog eens bloed laten prikken, een afspraak bij de huisarts voor een spuitje. Het is niet dat we niemand horen, familie en vrienden bellen wel of komen even langs - vaak om te helpen, zonder hen zou het ons nu niet lukken. En dan valt het me vaak op hoe ze vertellen over hun drukke levens, over hoe moe ze 's avonds zijn, hoeveel ze wel niet gedaan hebben, wie ze allemaal gezien hebben, dat ze toch wel nood hebben aan wat meer ademruimte. En ik, ik lig een groot deel van de dag in bed, te wachten tot de koorts weer wegtrekt en ik niet meer bibber en klappertand. Mijn wereld wordt zo klein en dat is soms zo frustrerend.
En toch, toch ben ik dankbaar dat ik thuis ben, dat mijn gezin niet aan mij voorbij gaat. Dat ik Fee zelf kan troosten als ze pijn heeft na haar operatie, dat ik weer eens kaka uit het badje mag vissen, dat ik met Liz aan het handje door heel het huis kan lopen, dat Fee me zelf kan vertellen dat ze als ze mama is of iets anders toch bij moeke en vake wil blijven wonen, dat ik zelf kan zien - en niet op een filmpje dat Peter me doorstuurt - hoe de twee meisjes zich samen amuseren, dat ik Fee 's morgens een regenboog kan tonen.