Voorlopig njet

Woensdag en donderdag werd ik helemaal binnenstebuiten gekeerd in Gasthuisberg. Een bot- en ct-scan, een echo van het hart, een ekg, een urinestaal en een stuk of acht buisjes bloed. Nog een vragenlijst over welbevinden en pijn. En uiteraard ook een consult bij de prof. Die was blijkbaar onder de indruk van de grootte van de tumor in mijn borst. Maar hij sprak ons ook moed in, we hadden pech genoeg gehad, nu zou het geluk aan onze kant staan en zou ik een therapie krijgen die goed en lang aanslaat. En ja, we zouden zeker in aanmerking komen voor het onderzoek. Het ging nog een beetje afhankelijk zijn van de bloedwaarden maar hij verwachtte daar geen problemen. Voor alle zekerheid zou ik vrijdag gebeld worden. Maandag word ik dan opnieuw in Gasthuisberg verwacht voor de start van de therapie. 'En welke medicatie neem je nu nog?' Mijn oude Nolvadex die niet meer werkt dus. 'Niet meer doen, onmiddellijk mee stoppen.'
Het waren lange dagen en ik was telkens kapot 's avonds. En uitspraken als 'nu zullen jullie wel geluk hebben', daar hecht ik weinig waarde aan, ik wil het eerst bevestigd zien. Maar toch had ik een vooruitzicht, maandag zou ik eindelijk starten met de nieuwe therapie. Tot vrijdag de telefoon ging. Alle bloedwaarden waren goed behalve eentje, de fosfaten. Het straffe is dat die waarde wel goed was in de staal die in het ziekenhuis onderzocht had maar niet in de staal die het farmaceutisch bedrijf van de proefmedicatie bekeken had. En dat bedrijf moet zijn fiat geven en is onverbiddelijk: als er ook maar een waarde een beetje afwijkend is, is het een njet. Of toch voorlopig. Nu moet ik maandag opnieuw naar Gasthuisberg, gaan ze een nieuwe bloedstaal maken waarvan ze aannemen dat die wel goed zal zijn. Ik moet weer nuchter zijn en mag dit weekend geen eiwitten eten. Dat zou de waarde moeten beïnvloeden. Als die dan wel ok is, kan ik vrijdag starten met de medicatie.
Al is het geen definitief 'nee', het was toch weer slecht nieuws. Ik ben vooral ongerust omdat ik nu géén therapie krijg en de vorige therapie al een tijdje uitgewerkt is. Er wordt dus voorlopig niet hard terug geschoten en dat vind ik moeilijk. Altijd wachten, altijd afhankelijk zijn van anderen, het steekt zwaar tegen. Maar hopelijk krijgen we woensdag een beter telefoontje en kunnen we vrijdag ein-de-lijk schieten...