Hoe het gaat? Soms goed, soms wat minder. Intussen heb ik twee kuren Xeloda achter de rug. Ik slikte al zo'n 280 roze pilletjes. Tien per dag, twee keer veertien dagen lang met een weekje pauze ertussen. Hoe ik me erbij voel? Moe, maar dat was ik al. Ik leerde intussen al dat ik maar een ding per dag kan doen. Niet afspreken met familie en vrienden én naar de winkel. De ene dag volk zien en rusten, de andere dag naar de winkel en rusten. Een hele dag zonder dut(jes) red ik niet. Dat is vaak geen probleem - als de kinderen naar school en crèche zijn. Maar woensdag is dat bijvoorbeeld moeilijker. Dan is Liz een hele dag thuis en Fee in de namiddag. Mee slapen met Liz is geen optie meer, ze slaapt tegenwoordig in de namiddag. Maar dankzij lieve (schoon)moeders en zussen hebben we september toch al overbrugd. Oktober zal ook wel lukken. En verder doen vooral mijn voetzolen veel pijn. Bij elke stap. Mijn kleine tenen zijn twee grote blaren en de rest van mijn voeten voelt alsof er ook blaren opstaan. Maar dat is voorlopig nog niet zo. Voor deze bijwerking had de dokter me gewaarschuwd maar 't valt toch tegen.
Op zich is mijn levenskwaliteit nu wel beter dan tijdens de Taxol. Toen moest ik elke week naar het ziekenhuis, had ik een hyperdag per week en twee dagen waarop ik mij grieperig en slecht voelde. Nu zijn de dagen op zich niet zo verschillend. Tenzij ik ziek ben zoals vorige week. Een keelontsteking gooide even flink wat roet in het eten. Ik was echt ziek, moest overgeven, had koorts maar net geen 38 graden. Een ziekenhuisopname was vlakbij. Gelukkig kwam het niet zo ver maar het familieweekend kon ik wel vergeten. Ik bleef alleen thuis terwijl man en kinderen met de schoonfamilie genoten van een zonnig weekend in Nederland. Dju toch.
En of die pillen nu werken? Het is nog een beetje te vroeg om daarover iets te zeggen. Ze doen in ieder geval iets. Ik voel de klieren in mijn hals niet langer voortdurend trekken en duwen. En daar ben ik al heel blij om. Ze groeien niet meer - of toch niet meer zo snel als in juli en augustus. Of ze ook kleiner worden, betwijfel ik. Ze blijven immers goed zicht- en voelbaar. De scans zullen het uitwijzen. Maar daarop is het nog even wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten