vrijdag 19 januari 2018

Te snel

Veel gegeven
nog meer gekregen
maar waarom zo weinig tijd.

(naar: Yevgueni)

Nele is op 18 januari 2018 overleden.

woensdag 3 januari 2018

Zo snel

De eerste chemobeurt deed vermoeden dat we vertrokken waren voor een makkelijke kuur. Geen last, weinig pijn. De tweede chemobeurt was echter anders. Ik was ziek, voelde mij zeer miserabel , maar was net op tijd hersteld voor kuur nummer drie. Ook na kuur nummer vier volgden de ongemakkelijkheden waar ik ondertussen aan gewend was. Pijn, misselijk en geen energie.
In tegenstelling tot de vorige chemobeurten herstelde ik niet.
Op tweede kerstdag besloten we om naar het ziekenhuis te gaan. Even wat oplapwerk, dacht ik. Wat extra vocht, wat extra pijnstillers en terug naar huis. Het draaide anders uit.
De chemo bleek niet te werken. Mijn lever was verder aangetast. In plaats van me beter te voelen, voelde ik me steeds meer miserabel. De dokter had nog meer slecht nieuws. Er waren amper nog potjes in de kast. Nog eentje, bleek vrijdag na de MOC. Plan was tweede nieuwjaarsdag scan; de dag daarna starten met de nieuwe chemo. Tijdens het weekend voelde ik me steeds meer achteruit gaan. Zo misselijk. Zo futloos. Kon ik uit mijn lichaam stappen; ik had het gedaan. De scan dinsdag bracht wat ik wel verwachtte. Slecht nieuws. Lever verder aangetast; lever die drukt op longen. Vocht achter de longen. Allemaal verklaringen voor de futloosheid en de misselijkheid. Chemo bleek niet meer mogelijk. We gingen weer een stapje verder richting palliatieve zorg. Het einde komt nu echt dichtbij. En dat is pijnlijk, onthutsend. Zo snel had ik dit niet verwacht. Ik heb geen maanden meer, maar weken of dagen. Er was weinig dat ik nog wilde doen, maar zelfs dat wordt moeilijk. Ook het verdriet te zien bij al wie om me geeft, is zwaar.

Intussen ben ik opgenomen op de palliatieve eenheid van het ziekenhuis. Met meer comfort en rust dan op een gewone ziekenhuiskamer. Terugkeren  naar huis is moeilijk omdat ik weinig zelf kan, zorg nodig heb en moeilijk is dat telkens uit te moeten leggen aan de dochters. Ik hoop hier wat rust en kracht te vinden voor de laatste weken of dagen die me gegeven zijn.