Mixed response

En de zomer kabbelt voort. Chemo na chemo. Goede dagen en minder goede dagen. Kampjes, logeerpartijen, buiten spelen met de buurmeisjes. Een weekje naar Frankrijk met ons vier. Betere weekends, gelukkig. De trouw van zus en schoonbroer. En moe, zo vaak moe. Maar al bij al ok.
En toch hing er sinds eind juli ook een extra donkere wolk boven deze zomer. Vaak probeerde ik hem te negeren en vaak ook lukte dat maar niet heel de tijd.
Woensdag, in het midden van onze vakantie, voelde ik toevallig een harde bobbel in mijn hals, links. Een totaal andere plek dan de vorige keer. Weer ongerust. Duizend gedachten door mijn hoofd. Zelfs tijdens de chemo kan ik niet meer gerust zijn, zelfs deze chemo kan niet meer werken. Zelfs tijdens de chemo doet de tumor zijn goesting. Weer een potje dat - snel - opgebruikt is. En mijn hals, dat is zo dicht bij mijn hoofd. Daar ben ik zo bang voor, uitzaaiingen in mijn hoofd. Donderdag werd nog een mooie dag op vakantie, vrijdag lukte het me veel moeilijker de negatieve gedachten uit mijn hoofd te zetten.
Maandag moest ik opnieuw naar het ziekenhuis voor de volgende chemobeurt, voor het eerst bij de andere dokter. Hij was kort, zoals altijd. Mijn tumormarker was mooi gedaald, van 97 naar 61 én ze hadden de aangetaste klier al gezien op de scan van begin juli. Ik moest me niet al te veel zorgen maken. Dat die tumormarker verder gedaald was, maakte me wel opgelucht maar toch bleef het knagen.
De volgende week vroeg de dokter of ik geruster zou zijn mochten ze een nieuwe scan plannen. 'Ja', zei ik. En die had ik vandaag. Ik wist al dat die niet goed zou zijn want sinds vrijdag voelde ik een tweede bobbel, dichtbij de eerste. Mijn gevoel had me niet bedrogen, zo bleek. De dokter vertelde dat er links in mijn hals inderdaad een toename is van de tumor, dat de lymfeklieren er aangetast zijn maar dat er op andere plaatsen een verdere afname is. Een mixed response dus. En dat dat niet simpel is om te beslissen wat er nu zal gebeuren: deze chemo verderzetten of toch niet. Ze willen er niet te snel mee stoppen vermits hij wel effect heeft op sommige plaatsen maar ze kunnen de tumor niet laten woekeren op andere plekken natuurlijk. Hij ging mijn tumormarker vandaag nog laten bepalen en dan alle gegevens naast elkaar leggen. Dan wordt alles vrijdag besproken op de MOC en daarna weet ik meer. Misschien kreeg ik dus vandaag mijn laatste chemo taxol. Misschien ook niet. Plots is alles weer onzeker, weten we niet meer wat de volgende weken zullen brengen. Nu kunnen we enkel wachten, vrijdag hopelijk meer nieuws.