Genieten van elk moment, genieten van elkaar, energie opladen tijdens de goede weken. Dat is wat we doen - of toch proberen. Vorig weekend lukte dat aardig. Peter en ik trokken er met ons tweeën op uit. Een citytrip leek mij iets te ambitieus, zo veel energie heb ik niet. Maar een lang weekend in een welnesscomplex klonk heerlijk. En zo geschiedde. We trokken naar Valkenburg en genoten enorm van de rust, van elkaar, van alle bubbelende zwembaden, van het mooie weer.
En toch was er iets dat me op voorhand dwars zat. Wat zou ik doen met mijn hoofd? Er was een gedeelte met zwemkledij en een zonder. Zou ik een badmuts opzetten in het zwembad? Maar wat dan in de sauna, met badmuts in de sauna leek me onzin - en veel te warm. Zelfs toen we al in het zwembad waren, twijfelde ik nog, de badmuts stak in de zak van mijn badjas. Maar Peter overhaalde me. 'Je bent niet lelijk zonder mutsje hoor.' En zo trok ik met mijn kale hoofd het zwembad in. We installeerden ons in het bubbelbad buiten en genoten. Van vreemde blikken merkte ik amper iets, behalve dan van de dame aan de overkant. Ook zij was kaal. We lachten eens naar elkaar en meteen voelde ik me veel lichter. Twee kale mensen in hetzelfde bubbelbad, wie had dat gedacht. Mutsjes en badmutsen liet ik de volgende dagen resoluut achterwege, ik genoot zonder telkens te moeten stilstaan bij mijn kale hoofd. Al snel bleek dat ik iets te veel genoten had van de wind en de zon op mijn hoofd. Roodverbrand keerde ik weer naar huis. En dat was natuurlijk ook niet de bedoeling. Intussen is het leed geleden en kan ik het laten sneeuwen als ik over mijn hoofd wrijf. Altijd pret met een kaal hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten