Bloed

Een chemobehandeling doet ook je bloedbeeld veranderen. Vooral het aantal witte bloedcellen kan gevaarlijk dalen na een chemobehandeling. Daar voel je weinig van maar het maakt je wel héél vatbaar voor infecties waarvan je dan ook moeilijker herstelt. Daarom moest ik op dag tien en op dag vijftien naar het dagziekenhuis voor een bloedafname. Vorige week woensdag was dag tien en trok ik naar het ziekenhuis. 'Te laag', was het verdict. 'Kom vrijdag maar eens terug.' Een extra bloedafname dus. 'Nog lager', klonk het vrijdag. Maandag was het dag vijftien en was ik er dus weer. 'Opnieuw gezakt.' Je lichaam zou na een tijdje opnieuw meer witte bloedcellen moeten aanmaken maar dat was dus nog niet gebeurd. Normaal gezien staat mijn tweede kuur gepland nu donderdag maar met dit bloedbeeld is daar geen sprake van. Eerst moet er voldoende herstel zijn. En daar bestaan ook middeltjes voor, een spuitje dat de aanmaak van de cellen een boost geeft. Uiteraard krijg je dat niet zomaar. Daarvoor heeft de ziekteverzekering strikte regels opgelegd: het aantal witte bloedcellen moet vijf achtereenvolgende dagen onder een bepaalde grens zitten. Woensdag was mijn waarde net boven de grens dus die dag telt niet mee. Vrijdag zat ik er wel ruim onder en maandag ook.
Omdat we binnenkort heel graag op vakantie willen vertrekken en ik me dan graag zo goed mogelijk wil voelen, zou ik de volgende chemo graag zo snel mogelijk willen krijgen. En die witte bloedcellen gooien het hele schema in de war. Maar gelukkig denken verpleegsters en artsen wel mee en mocht ik vandaag - dinsdag - opnieuw naar het ziekenhuis voor nog maar eens een bloedafname. Dinsdag zou dag vijf zijn, tijd voor de spuit. En die spuit zou ervoor kunnen zorgen dat chemo op donderdag of vrijdag toch nog zou lukken.
Vandaag stonden mijn witte bloedcellen opnieuw te laag. Gelukkig, zou ik bijna zeggen. Ik kreeg de boost-spuit zodat er toch nog een kansje is dat ik donderdag of vrijdag chemo kan krijgen en ik met een beetje energie op vakantie kan vertrekken. En ook gelukkig want voortaan heb ik recht op een spuitje na iedere chemo om zulke sterke dalingen te voorkomen. Vier keer op een week naar het ziekenhuis rijden, geen plannen kunnen maken, het weegt soms wat door. En ik die ooit nog dacht dat ik wel halftijds zou kunnen werken tijdens de chemo... Deze weken bewijzen wel dat dat redelijk onmogelijk zou zijn. Ook de jongste dochter die al anderhalve week goed ziek is, maakt de dagen én nachten zwaar. Soms heb ik het gevoel dat we niets anders doen dan naar het ziekenhuis gaan, doktersbezoeken plannen, opvang organiseren. Oh ja, eigenlijk moet ik uit de buurt van zieke mensen blijven. Hoe doe je dat met een zieke baby in huis?