De eerste chemobeurt deed vermoeden dat we vertrokken waren voor een makkelijke kuur. Geen last, weinig pijn. De tweede chemobeurt was echter anders. Ik was ziek, voelde mij zeer miserabel , maar was net op tijd hersteld voor kuur nummer drie. Ook na kuur nummer vier volgden de ongemakkelijkheden waar ik ondertussen aan gewend was. Pijn, misselijk en geen energie.
In tegenstelling tot de vorige chemobeurten herstelde ik niet.
Op tweede kerstdag besloten we om naar het ziekenhuis te gaan. Even wat oplapwerk, dacht ik. Wat extra vocht, wat extra pijnstillers en terug naar huis. Het draaide anders uit.
De chemo bleek niet te werken. Mijn lever was verder aangetast. In plaats van me beter te voelen, voelde ik me steeds meer miserabel. De dokter had nog meer slecht nieuws. Er waren amper nog potjes in de kast. Nog eentje, bleek vrijdag na de MOC. Plan was tweede nieuwjaarsdag scan; de dag daarna starten met de nieuwe chemo. Tijdens het weekend voelde ik me steeds meer achteruit gaan. Zo misselijk. Zo futloos. Kon ik uit mijn lichaam stappen; ik had het gedaan. De scan dinsdag bracht wat ik wel verwachtte. Slecht nieuws. Lever verder aangetast; lever die drukt op longen. Vocht achter de longen. Allemaal verklaringen voor de futloosheid en de misselijkheid. Chemo bleek niet meer mogelijk. We gingen weer een stapje verder richting palliatieve zorg. Het einde komt nu echt dichtbij. En dat is pijnlijk, onthutsend. Zo snel had ik dit niet verwacht. Ik heb geen maanden meer, maar weken of dagen. Er was weinig dat ik nog wilde doen, maar zelfs dat wordt moeilijk. Ook het verdriet te zien bij al wie om me geeft, is zwaar.
Intussen ben ik opgenomen op de palliatieve eenheid van het ziekenhuis. Met meer comfort en rust dan op een gewone ziekenhuiskamer. Terugkeren naar huis is moeilijk omdat ik weinig zelf kan, zorg nodig heb en moeilijk is dat telkens uit te moeten leggen aan de dochters. Ik hoop hier wat rust en kracht te vinden voor de laatste weken of dagen die me gegeven zijn.
Dag Nele,
BeantwoordenVerwijderenDit is de blogpost waarvan je waarschijnlijk hoopte dat je hem nooit zou moeten schrijven. Je hebt gestreden zoveel je kon, maar het is een ongelijke strijd geworden. Ik hoop voor jou dat je in het ziekenhuis de kracht en rust vindt waarop je hoopt, en vooral dat je omringt zal zijn door al wie je liefhebt. Veel sterkte!
Nele, lieve lieve Nele, wat ben jij een prachtig mens...het allerliefste moeke voor jullie prachtige kindjes en de allerbeste vrouw voor Peter. Mijn zus komt eraan, met heel veel lieve kussen en knuffels ook van mij speciaal voor jou. We hebben je lief. Xxx
BeantwoordenVerwijderenOh meid, ik vind dit echt erg. Hier heb ik geen woorden voor maar tranen. Ik wens je veel kracht en rust en vooral nog VEEL mooie momenten met je gezinnetje. Veel liefs van ons allemaal.....
BeantwoordenVerwijderenLieve Nele, dit bericht deed mijn wereld even stilstaan.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat zeggen maar mijn kaarsjes branden voor je.
Wens je veel kracht en liefde! Ik denk aan je! Warme knuffel xxx
Lieve Nele, bedankt om te zijn wie je bent. Voor mij ben je een heerlijke vriendin. Bedankt ook voor deze blog. Het kunnen lezen en herlezen maakte het makkelijker om te begrijpen waar je door ging. Je omschrijft het zoals alleen jij dat kan.
BeantwoordenVerwijderenHet loslaten doen erg veel pijn. Toch is bij mij ook dankbaarheid voor wat we allemaal samen gedaan en beleefd hebben. Ons weekendje naar Cap Blanc Nez bijvoorbeeld.
Blij dat onze paden kruisten. Ik zal je missen.
Dikke knuffel,
Annemie
Hallo Nele,
BeantwoordenVerwijderenIk hoorde gisteren van een treinmetgezel dat het niet zo goed met je gaat. Wij zagen elkaar het laatst toen je vorig jaar in maart het werk hervatte. Via jouw blog lees ik nu de weg die jullie ondertussen hebben afgelegd. Een moedige strijd die treft en waar je alleen maar bewondering voor kan hebben. Je hebt je dochters een degelijke, liefdevolle start gegeven, daar mag je terecht fier op zijn. Je schreef dat jouw verhaal anderen inspireerde en dat kan ik beamen. Een week na onze ontmoeting in maart heb ik mijn collega’s warm gemaakt om deel te nemen aan de 1000km fietsen van Kom op tegen Kanker. We zullen met een team van 8 personen elk 125km rijden in het weekend van 10-13 mei. Ik zal die tocht aan jou opdragen. Heel wat mensen steunen ons om het startgeld, dat gaat naar wetenschappelijk onderzoek, bij elkaar te krijgen. Je zou er van versteld staan hoeveel mensen graag iets willen doen. Op deze manier hopen wij ons steentje bij te dragen. Ik denk aan jou Nele.
Anne Geldof
Lieve Nele,
BeantwoordenVerwijderenDe strijd die je levert is oneerlijk, je doet dat op moedige, eerlijke en waardige manier. Mijn bewondering en respect hiervoor is mateloos.
Ik hoop voor jou en je meest dierbaren op nog tijd voor zoveel mogelijk mooie en kostbare momenten samen.
Door de tijd en omstandigheden verwaterde ons contact helemaal. Maar ik ben een stille volger en grote supporter en je verdient niet minder dan mijn grootste respect.
Warme groeten!
Joke C.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenheb hier simpelweg geen woorden voor.................... verschrikkelijk dat het ondenkbare dan toch daar is... hopelijk vind je nog wat comfort en kan je nog zeggen of tonen wat er gezegd of getoond moet worden. sowieso is het oneerlijk, ongelofelijk, verschrikkelijk... veel sterkte en weet dat met mij er nog véle stille meelevende supporters zijn... dikke knuffel uit duffel nele!
BeantwoordenVerwijderenNele,
BeantwoordenVerwijderende kracht die je uitstraalt is immens groot en hopelijk kan je die kracht overdragen naar je gezinnetje. Ze zullen ze meer dan ooit nodig hebben. Bewondering is hier een woord dat niet misplaatst is; bewondering voor de mens die je bent met een groot hart, bewondering ook voor de manier waarop je ons op de hoogte hield van je ziektebeeld. Probeer te geloven dat we elkaar ooit allemaal weerzien...
Dag Nele,
BeantwoordenVerwijderenHoe gaat het met je?
Het klinkt zo raar om je dat nu te vragen, maar ik hoop echt dat je rust en vrede vindt in de wetenschap van wat waarschijnlijk onvermijdelijk is.
Weet ook dat ik — en zoals uit de reacties blijkt met mij vele anderen — je vechtlust en optimisme altijd ongelooflijk bewonderd heb. Je hebt gestreden als een leeuwin, ook en vooral voor Peter en de kinderen. Je hebt dat knap gedaan. Vele familieleden en vrienden zullen die zorg voor Peter en de kinderen overnemen, en ik beloof je dat ik er ook mijn steentje toe zal bijdragen.
Rust nu maar.
Een stevige knuffel en vaar-wel.
Tom
Oh lieve Nele... Wat wens ik je moed, kracht, liefde, warmte en rust. Ik had zo gehoopt. Dikke knuffel xxx
BeantwoordenVerwijderenLieve Nele
BeantwoordenVerwijderenJe klonk zo zwak, maar tegelijk zo waardig aan telefoon. Ik was je graag nog even komen bezoeken om je een hart onder de riem te steken, een warme knuffel te geven, maar ik begrijp dat dat te moeilijk is.
Spaar je krachten maar voor de momenten met Peter en je dochtertjes.
Je hebt het lot dat je werd bedeeld zo sterk gedragen. En zelfs al had je het zelf zo moeilijk, bleef je bezorgd over de zorgen -eigenlijk futiliteiten- van een ander. Moedig en hartverwarmend.
Je bent een mooie meid, Nele! Je hebt een prachtig karakter. Ik ben er zeker van dat Peter dit in jullie dochtertjes zal herkennen!
Veel sterkte!
Liefs en een warme knuffel
Kristien
Ik wil nog zeggen dat je een bron van van inspiratie voor me bent. Dat stukje van jou in mij, blijf ik meedragen. Na dit alles, zal ik niet de enige zijn die je meedraagt, Nele. Je vertrekt op je fiets, en ik zwaai uitbundig. Was het niet heerlijk, samen kletsen, lachen, wenen, knuffelen. Moeten we zeker snel nog es doen, he. Tot ziens xxx
BeantwoordenVerwijderen