20 maart stond al een sinds december met hoofdletters in mijn agenda. Dan zou ik immers eindelijk weten of de Femara werkt of niet. De extra controle in februari maakte de afspraak van 20 maart minder spannend. Ik wist immers al dat de Femara zijn ding deed, dat de tumormarker verder daalde. Eindelijk had ik het gevoel dat ik plannen op iets langere termijn kon maken, me kon smijten in mijn werk zonder het idee dat het misschien maar voor een maand of een beetje langer zou zijn.
En toch was de controle op 20 maart een koude douche. De tumormarker was opnieuw gestegen, de Femara doet het dus toch niet zo goed. Ik wist wel dat deze pillen ook niet eeuwig zouden werken maar dat het zo kort zou zijn, had ik toch niet verwacht na het goede nieuws van een maand eerder. De dokter had de voorschriften voor alle scans al geschreven. Want als de Femara het niet meer doet, is het (alweer) tijd voor een nieuw potje uit de kast. Maar dat kan alleen op basis van beeldmateriaal, de tumor die groeit - waar dan ook.
Ik had er helemaal geen zin in, niet in de onderzoeken, niet in een nieuwe therapie. Net nu ik begonnen was met werken, net nu mijn leven weer enigszinds normale proporties had aangenomen, net voor de paasvakentie.
De dokter vroeg wat ik wilde. We konden ook een maand wachten en dan een nieuwe bloedafname plennen. Mocht de tumormarker dan verder gestegen zijn, konden alle onderzoeken onmiddelllijk gepland worden. Ik vond het lastig om die keuze te maken, ik wil immers ook niet te laat zijn. Maar ze zei dat een maand uitstel ook verdedigbaar was. De marker is inderdaad gestegen maar is nog steeds véél lager dan voor de chemo. We zitten nu aan 99, in juni vorig jaar was het 1700. En dus ging ik voor uitstel. Een maand doen alsof het nog goed gaat, genieten van de gemaakte plannen en alle momentjes daartussen, de vakantie die al gepland was, het werk dat nu toch gewoon verder gaat. Na de paasvakantie zien we wel verder. Maar op de vraag hoe het nu gaat, kan ik niet meer volmondig 'goed' antwoorden. En dat valt me af en toe toch behoorlijk zwaar.
Goed dat je opnieuw kan werken (ik had trouwens je inleidend woord in het laatste boekje van Okra gelezen), ik denk dat je daar al lang naar uitkeek. En dan is dit natuurlijk een opdoffer. Maar ik snap wel dat je 'even' genoeg hebt van alle onderzoeken en zo. Dus geniet van deze maand, op het werk en thuis, en hopelijk is er volgende maand geen verdere stijging.
BeantwoordenVerwijderen